Witajcie!
Szczególny to czas - okres Świąt Bożego Narodzenia. Dla jednych jest czasem głębokich wzruszeń duchowych, dla innych może bardziej przesycony ludzkimi tradycjami. Niezależnie od tego, do której z grup człowiek należy, czas ten jest naznaczony RELACYJNOŚCIĄ i ŚWIADOMOŚCIĄ PRZYNALEŻNOŚCI.
Szczególny to czas - kiedy człowiek dostrzega, że pochodzi z określonego miejsca, wywodzi się z konkretnej Rodziny, że przepełniają go dane myśli, emocje i uczucia, poddaje się znanym sobie rytuałom i... po raz kolejny dokonuje wyboru, w jaki sposób będzie kształtował relacje z otaczającymi go osobami i jak wypełni SOBĄ przynależne mu w świecie miejsce.
Szczególny to czas - utrwalanie i zmiany. Jedni kultywują rodzinne i społeczne tradycje świątecznych porządków i ozdabiania otoczenia (kreatywność i talenty artystyczne mogą rozkwitać!), planowania Wigilijnej kolacji (ależ się tutaj trzeba nagimnastykować, aby nie tylko żywność zabezpieczyć, ale i dla wszystkich członków Rodziny znaleźć miejsce i czas!), kupowania prezentów (zatroskanie o zaopiekowanie się cudzymi potrzebami i pragnieniami równoważą własne oczekiwania i ciekawość, na ile inni nas dostrzegają, czy jesteśmy dla nich ważni i jak odpowiedzą na wysyłane przez nas sygnały), celebrowania poczucia bliskości z konkretnymi osobami w konkretny, sprawdzony od lat sposób (teściowa jest władczynią kuchni, mąż zabija karpia, dzieci ubierają choinkę i koniecznie należy zlecić zięciowi przywiezienie wiekowej cioci). Drudzy podejmują wyzwania (w tym roku do siebie zaproszę całą rodzinę), stają w szranki (tego roku to ja zaplanuję potrawy i przyrządzę sałatkę), poszukują (może tym razem w Zakopanym?). Jeszcze inni, rozczarowani i zmęczeni dotychczasowymi doświadczeniami, postanawiają się zbuntować i robią wszystko inaczej... jednocześnie tęsknie wyczekując dokładnie takich samych doznań bliskości i jedności, jakich oczekiwali każdego roku...
Szczególny to czas - PRAWDY. Są bowiem również i tacy, którzy pośród relacji i swojej przynależności odkrywają, jak bardzo są odrębni oraz jak ogromne ma to znaczenie. Nasza odrębność bowiem sprawia, że jak możemy aktywnie z pełnym zaangażowaniem wspierać wszelkie znane nam i hołubione przez otoczenie systemy, tak możemy je odrzucić. Jak z całych sił dążymy do potwierdzania swojej przynależności do określonych grup i swojego w nich znaczenia, tak możemy pozwolić sobie dostrzec, jak krucha bywa nić porozumienia i współpracy, a tylko jedna kłótnia czasami dzieli nas od wieloletniego odosobnienia i poczucia samotności. Odrębność nasza sprawia, że potrafimy czasami z pełną świadomością przygotować na wigilijnym stole dodatkowy talerz, a nawet zaprosić samotną osobę z otoczenia, ale i z jej powodu właśnie bywamy gościem w obcej nam rodzinie, ponieważ w naszej nie było dla nas miejsca lub miejsca tego my sami mieć nie chcieliśmy...
Szczególny to czas - osobistego dojrzewania w miłości. Cokolwiek się wydarza w naszym życiu, skutki tego najmocniej odczuwamy właśnie w okresie Świąt Bożego Narodzenia. Czy jesteśmy religijni, czy tylko lubimy otoczkę ludzkiej krzątaniny, to właśnie wtedy mamy szansę wzrastać w poczuciu naszej godności dzięki wzajemnej serdeczności, życzliwości, aktywności we współpracy w kreowaniu świata najbardziej wypełnionego radością, jak tylko nam nasze fantazja, siły i środki pozwalają! Czasami jest to czas trudu, ponieważ doświadczamy pośród sobie najbliższych niezrozumienia, braku akceptacji naszej odrębności i niezależności, a nawet odrzucenia, jednak nawet wtedy mamy możliwość wzrastania. Pogłębiając świadomość naszego systemu wartości, własnej żywotności i siły, zamiast czekać na wyciągniętą dłoń życzliwej osoby, sami możemy stać się taką kochającą osobą, tworząc przepełnione otwartością, troskliwością i akceptacją relacje z innymi ludźmi (może się okazać, że to właśnie my jesteśmy gotowi pierwsi wysunąć rękę ku zgodzie), aż po tworzenie społeczności, opartej na wzajemnym szacunku i miłości.
Szczególny to czas - źródło naszej osobistej satysfakcji z własnego istnienia:)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz